مهناز افشار بازیگر سینما که با پسر محمد علی رامین مشاور محمود احمدی نژاد ازدواج کرده است در صفحه اینستاگرامش توضیحاتی درباره برخی شایعات مطرح شده پیرامون خود پاسخ داد.

سلام روزتون بخير

عبور كردن از مسائلي كه بازدارنده در زندگي و اهداف است درسي بود كه از بزرگترها ياد گرفتم.

عزيزان ميدانم بعضي از شما سئوال و پرسشهايي بابت حواشي كه صحت نداشته از من داريد. پس براي شما ميگويم. و اين بزرگواري و متانت شما را محترم ميشمارم كه ديگر وقت گرانبها و ارزشمند خودتان را صرف حواشي و دغدغه هايي كه باعث ميشود از زندگي و اهدافتان دور شويد، نكنيد.
 
من مهناز افشار با آنچه بوده و خواهم بود با عشق بدون هيچگونه شرط و شروط كذب و ١٠ شاخه گل نرگس توسط آقاي محمد خاتمی عزيز به عقد همسرم درآمدم و افتخار ميكنم مردي در كنار من است كه براي در كنار من بودن ايستادگي كرد و انتخاب كرد و محافظ من شد. وشد پدر دخترم و شريك شادي و غمهايم.

همسر من اقای یاسین رامین پسر محمد علی رامین معاون مطبوعات در دوران احمدی نژاد. که بسیاری از دوستان مطبوعاتی من و خود من باور و تصمیمات اقای محمدعلی رامین مخالف بوده و هستیم.

ممنون از تك تك شما و متانت و صبوري كه كرديد.
 
پي نوشت: به احترام شما و زندگيم ديگر سئوالي در اين زمينه پاسخ نخواهم داد . وقتمان را صرف كارهايي بكنيم كه نتيجه بهتري داشته باشد و آرامش بياورد نه حرص و خشم و حتي درد .ممنونم.

عکس خانوادگی هم به زودی و در فرصتی مناسب خواهم گذاشت ممنونم.

 روزنامه صبا - عاطفه محرابی: در نخستین جشنواره فیلم کوتاه «سما» یک  کارگاه بازیگری با حضور شهاب حسینی برگزار می‌شود و علاوه بر این قرار است  در این جشنواره، از اولین فیلم کوتاه شهاب حسینی با عنوان «قرار ملاقات»  رونمایی شود. شهاب حسینی که سال‌هاست در عرصه بازیگری مشغول به  فعالیت است، سال گذشته با «ساکن طبقه وسط» توانمندی‌اش در عرصه  کارگردانی سینما را به‌تصویر کشید. «قرار ملاقات» اولین تجربه کارگردانی شهاب حسینی پیش از فیلم بلند «ساکن طبقه وسط» محسوب می‌شود.

درباره «قرار ملاقات» برای‌مان بگویید و این‌که ایده کلی آن چگونه شکل گرفت؟

همیشه به اقتباس علاقه ویژه‌ای دارم و احساس می‌کنم که اقتباس از آثار ادبی و نمایشی، می‌تواند حرکتی تکاملی برای ادبیات و نمایش در یک شکل و شمایل جدید باشد. «قرار ملاقات» اقتباسی کاملاً وفادار از نمایشنامه‌ای با همین عنوان است که توسط لوئیجی یانوتسی نوشته شده، این نمایشنامه توسط یکی از دوستانم به‌دست من رسید و خیلی ارتباط عمیقی با داستان آن برقرار کردم. احساس کردم برای آغاز فعالیت در عرصه کارگردانی، این داستان می‌تواند شروع خوبی باشد، به‌همین منظور حدود یک هفته طول کشید تا رایزنی‌های لازم را انجام دادیم و در پاییز سال 90 وارد مرحله پیش‌تولید شدیم. سه شب و نیم فیلمبرداری این کار طول کشید و نتیجه این فعالیت‌ها به آن‌چه که در حال حاضر وجود دارد، تبدیل شد.
 
آیا عوامل «قرار ملاقات» جزو افراد نام‌آشنا هستند؟

این فیلم سه بازیگر و چهار پرسوناژ دارد، استاد عزیزم آقای «فخرالدین صدیق شریف» نسبت به من لطف داشته و در این پروژه در کنار ما حضور داشتند. خانم «آیلار والاپور» -که در این فیلم برای اولین‌بار مقابل دوربین حاضر می‌شد- به‌دلیل شرایط خاصی که از نظر جسمی داشت، برای حضور در این فیلم بسیار مناسب بود و علاوه‌بر این دو بزرگوار، من نیز در «قرار ملاقات» نقشی را ایفا کرده‌ام.
 
خلاصه‌ای از داستان «قرار ملاقات» را برای‌مان تعریف کنید؟

مردی وارد یک دفتر شده و ادعا می‌کند که سر یک ساعت مشخص با خداوندگار متعال قرار ملاقات دارد.
 
برای شما که سال‌های سال است به‌عنوان بازیگر در سینما مشغول فعالیت هستید، تجربه ورود به دنیای کارگردانی با یک فیلم کوتاه چگونه است؟

به نظر من فیلم کوتاه دنیای عمیق و وسیعی دارد و بسیار قابل تأمل است؛ چون هر چقدر که زمان کمتری برای روایت یک داستان وجود داشته باشد، انتقال مفاهیم با سختی بیشتری رو‌به‌رو خواهد بود.
 
اتفاقاً قصد داشتم این سئوال را از شما بپرسم که خیلی‌ها اعتقاد دارند ارائه اطلاعات در فیلم کوتاه به‌دلیل زمان کوتاهی که دارد با سختی زیادی مواجه است، شما که تجربه ساخت فیلم‌های کوتاه و بلند را دارید در این خصوص چگونه فکر می‌کنید؟

انصافا تاکنون از تماشای خیلی از فیلم‌های کوتاه آن‌قدر به‌وجد آمده‌ام که متاسفانه چنین حسی را تا به حال با دیدن خیلی از فیلم‌های بلند تجربه نکرده‌ام‌، به نظر من عرصه فیلم کوتاه مثل ذخیره‌ای در زیر بنای سینمای ما قرار دارد و به‌نوعی آینده سینما را تغذیه می‌کند؛ به همین دلیل فیلم کوتاه به‌شدت حائز اهمیت است. استعدادهای نابی در این عرصه یافت می‌شوند که با توانمندی فوق‌العاده‌شان مشغول به فعالیت هستند، ولی متأسفانه چون حمایت درستی از آن‌ها صورت نمی‌گیرد، این افراد اغلب به صورت گمنام باقی می‌مانند و من فکر می‌کنم عرصه فیلم کوتاه، عرصه‌ای نیست که هرکسی بتواند در آن ورود پیدا کند.

آیا خودتان مخاطب جشنواره‌های فیلم کوتاه بوده‌اید؟

جشنواره خیر، ولی من از تماشاگران فیلم‌های کوتاه هستم.
 
در میان فیلمسازان فیلم کوتاه، کسی بوده که به‌کارهایش علاقه داشته باشید؟

بله، من کارهای حیرت انگیزی در زمینه فیلم کوتاه دیده‌ام، چه ایرانی و چه خارجی. برای مثال من از فیلم‌ کوتاه‌های هومن سیدی خیلی خوشم می‌آید و یا مثلاً فیلم کوتاهی از امیر توده‌روستا دیدم که خیلی آن را دوست داشتم. فیلم کوتاهی  نیز از احسان بیگلری دیدم که مهرداد صدیقیان و زنده یاد مجید بهرامی در آن نقش آفرینی می‌کردند، مجید بهرامی در آن کار حضور بسیار درخشانی داشت و فیلم هم بسیار جذاب و دوست داشتنی بود. من از مخاطبان عرصه فیلم کوتاه هستم و نکته جالب در خصوص این فیلم‌ها برایم این است که لازم نیست چیزی حدود 90 الی 110 دقیقه زمان صرف کنم تا از تماشای یک فیلم دچار وجد و هیجان شوم، بلکه گاهی با 5 دقیقه زمان گذاشتن می‌توان به تماشای فیلمی بسیار تأثیرگذار نشست که حتی بیشتر از یک فیلم بلند می‌شود از آن لذت برد.
 
خیلی‌ها بر این باور هستند که فیلم کوتاه یک زمینه‌سازی است برای ورود به سینما و ساخت فیلم بلند، بنابراین برای این عرصه به‌طور جداگانه ارزش قائل نیستند، شما در این مورد چه نظری دارید؟

من اصلاً این‌طور فکر نمی‌کنم، ما متأسفانه مدل اندازه‌گیری‌مان بیشتر کمیتی است تا کیفیتی؛ در صورتی که اگر سعی کنیم در این نوع نگرش‌مان تغییری ایجاد کنیم، خیلی از مشکلات‌مان حل خواهد شد.
 
آیا «قرار ملاقات» در جشنواره دیگری هم حضور داشته است؟

خیر، این اولین بار است که در یک جشنواره حضور پیدا می‌کند و من در جشنواره «سما» به‌عنوان یک کار اولی در عرصه فیلم کوتاه شرکت کرده‌ام.
 
ولی نمی‌توان منکر این شد که آمدن نام «شهاب حسینی» در میان فیلمسازان شرکت کننده در این جشنواره، می‌تواند در دل رقیبانی که سال‌هاست در این عرصه فعالیت می‌کنند ولی نام آشنا نیستند رعب و وحشت ایجاد کند؟

نه نباید این‌طور باشد، من هیچ‌وقت فرصت این موضوع را پیدا نکرده بودم که قبل از ساختن فیلم بلندم، «قرار ملاقات» را به‌نمایش دربیاورم تا بتوانم بازخورد مخاطبین را در خصوص این فیلم دریافت کنم. بنابراین تنها نگاهی که به این جشنواره دارم این است که آن را به عنوان فرصتی می‌دانم که در آن فیلمم برای مخاطبین به‌نمایش گذاشته می شود و من از همین‌جا اعلام می‌کنم که کاملاً مستمع آزاد در این جشنواره حضور دارم و فیلم را برای داوری شدن به جشنواره نفرستادم و چنین توقع و انتظاری هم ندارم. چون «قرار ملاقات» را من در سال 90 کار کردم و همین که در این جشنواره امکان نمایش آن فراهم شده، برایم کفایت می‌کند.
 
احتمالاً فیلم شما بیشترین مخاطب را در جشنواره فیلم کوتاه «سما» خواهد داشت، خودتان این‌طور فکر نمی‌کنید؟

«قرار ملاقات» کار اول من بود و قطعاً پر از حفره و نقص، در ادامه سوال قبلی‌تان باید بگویم که در واقع این من بودم که برای ارسال فیلمم به جشنواره یک مقدار ترس داشتم (می‌خندد)، قطعاً فیلم‌های بسیار خلاقانه‌ای در این جشنواره حضور دارند و من به عنوان یک تجربه «قرار ملاقات» را ساختم و فیلمم را فرستادم در جشنواره‌ای که آثار فیلمسازان فیلم کوتاه در آن شرکت دارد، فیلمسازانی که با انگیزه تمام، کارشان را ساخته‌اند. انگیزه داشتن برای انجام یک کار، می‌تواند در بالا رفتن کیفیت آن بسیار تعیین کننده باشد، برای همین من این دلهره را دارم که نواقص فیلمم در قیاس با آثار دیگر فیلمسازان بیشتر به‌چشم بیاید.
 
تصمیم دارید فیلم‌های فیلمسازان دیگر را هم در این جشنواره ببینید یا فرصت نمی‌کنید؟

تا آن‌جا که فرصت کنم این کار را خواهم کرد، چون واقعاً درگیر شرایط سخت کاری هستم و در چنین شرایطی برنامه‌ریزی برای یک سری کارهای فرامتنی برایم واقعاً مشکل می‌شود.

آیا تصمیم دارید در زمینه ساخت فیلم کوتاه دوباره فعالیتی داشته باشید یا این‌که ترجیح‌ می‌دهید فقط در زمینه فیلم بلند برای کارگردانی اقدام کنید؟

 من فکر می‌کنم مدت یک فیلم چیزی نیست که بشود آن را از پیش تعیین کرد، هر سوژه‌ای که برای ساختن انتخاب می‌کنید، خودش به‌شما می‌گوید که باید در چه قالبی ساخته شود. قاعدتاً وقتی قصه‌ای داریم که می‌توان آن را در یک مدت زمان اندک مطرح کرد و به نتیجه جذابی رساند، نباید آن قصه را برای رساندن به قالب یک فیلم بلند کش داد و یا اگر سوژه‌ای داریم که می‌شود دستمایه‌ یک فیلم بلند خیلی عالی باشد، نباید آن را در قالب یک فیلم کوتاه خرج کرد؛ این درایت باید وجود داشته باشد که زمان یک فیلم بر حسب سوژه‌ای که داریم انتخاب شود.
 
بله همین‌طور است، ولی متأسفانه این موضوع خیلی کم رعایت می‌شود، بارها پیش آمده که فیلم بلندی در سینما اکران شده که اگر تبدیل به یک فیلم کوتاه می‌شد می‌توانست با جذابیت هر چه تمام‌تر مفهوم خود را برساند؛ ولی با انتخاب قالب فیلم بلند برای روایت،‌ تبدیل به یک فیلم خسته کننده شده که به زور می‌خواهد پیامی را به مخاطب انتقال دهد؟

یک زمانی به هنر هفتم یا هنر سینما، هنر-صنعت می‌گفتند، درست است که این صنعت همیشه حاصل خلاقیت تکنیکی انسان بوده و هنری را در خود نهفته داشته ولی بالاخره با تکنیک‌ها و قوانین خشک صنعتی نیز سر و کار داشته است. بعد از اینکه واژه هنر-صنعت در کنار هم قرار داده شد، آن فلزی بودن صنعت، ابریشمی بودن هنر را تحت تأثیر قرار داد، اما با این حال بازهم دلمان خوش بود که به سینما می‌گویند هنر- صنعت؛ ولی متأسفانه سینما در سال‌های اخیر تبدیل به صنعت-هنر شده و بخش هنرش را هم به نظرم کمی موریانه خورده است (می‌خندد). منظورم این است که متأسفانه الان دلایل ساخت فیلم بیش از هر چیزی برخاسته از دلایل مالی و اقتصادی است، در حالی‌که اگر دلایل فرهنگی و معنوی پشت آن وجود داشته باشد، مردم همیشه از کارهای خوب استقبال خواهند کرد و بهره اقتصادی هم قاعدتاً به واسطه استقبال مردم به سازندگان این آثار باز خواهد گشت.
 
آیا درنظر دارید که «قرار ملاقات» را به‌جشنواره‌های دیگری هم بفرستید؟

نه چنین تصمیمی ندارم، قرار است در این جشنواره یک رونمایی خیلی خیلی دیرهنگام از «قرار ملاقات» بشود و واقعاً برای من جنبه هیچ‌گونه رقابتی با هیچ‌کدام از فیلم‌ها را نخواهد داشت. در واقع نمایش این فیلم در جشنواره «سما» برای من صرفاً جنبه «تزئینات دور بشقاب» را دارد(می‌خندد).
 
درباره ورک‌شاپی که در جشنواره دارید بگویید، چه برنامه‌ای برای این دوره آموزشی کوتاه مدت دارید؟

حقیقت این است که قصد ندارم خیلی سخت بگیرم، وقتی می‌خواهیم در مورد بازیگری در طول 2 ساعت صحبت کنیم، دیگر نمی‌توانیم روی جزئیات تمرکز کنیم و در چنین فرصت کوتاهی فقط باید به صحبت درباره یک سری کلیات و زیر‌بناهای اندیشه بازیگری بسنده کرد. تلاش می‌کنم با یاری خدا در حد سواد و بضاعت اندکی که دارم این وظیفه را انجام دهم و خوشحال می‌شوم که بتوانم در این فرصت کوتاه تجربیاتم را به دوستداران این عرصه تقدیم کنم.
 
به نظر شما این‌گونه ورک‌شاپ‌ها که مدت زمان خیلی کوتاهی دارند، تا چه اندازه می‌توانند در ارائه راهکار به علاقه مندان مؤثر واقع شوند؟ واقعاً این زمان کوتاه می‌تواند تأثیرگذار باشد؟

 این‌گونه ورک‌شاپ‌ها تابع یک برنامه‌ریزی مدون و منظم نیستند و این موضوع همیشه دغدغه من هم بوده است. یکی از آرزوهای من این است که هنرمندان در عرصه‌های مختلف، بعد از سنی که تقریباً می‌توان گفت سن بازنشستگی آن‌ها می‌شود، این امکان را داشته باشند که به‌طور منظم و مدون ورک‌شاپ‌هایی را برگزار کنند که حداقل تا زمانی که ما از نعمت وجود آن‌ها بهره‌مند هستیم، بتوانند این تجارب گران‌بها را که مسلماً با چشیدن سرد و گرم روزگار به‌دست آمده، به نسل‌های بعدی انتقال دهند. همواره آرزو داشتم یک‌بار دیگر مروری داشته باشیم بر آثار اساتیدی مانند جمشید مشایخی و از این هنرمندان دعوت کنیم تا درباره هر کدام از این آثار خاطراتی که داشته‌اند را بازگو کنند، من اعتقاد دارم در هر کدام از این خاطرات برای کسانی که بتوانند ماهیگیر خوبی باشند هزاران هزار نکته نهفته است.

 ما مدام نگران سلامتی محمدعلی کشاورز هستیم؛ در حالی‌که اگر برنامه‌ریزی درستی در این زمینه وجود داشت، ایشان زود‌تر به سلامتی می‌رسیدند. چون حس مفید بودن انسان‌ها را سرپا نگاه می‌دارد. بیماری و مریض بودن زمانی ایجاد می‌شود که آدم‌ها فکر می‌کنند حضورشان دیگر برای دیگران فایده‌ای ندارد. اگر این ورک‌شاپ‌ها با برنامه‌ریزی مشخصی ادامه پیدا می‌کرد برای ما هنردوستان اتفاق خیلی بهتری می‌افتاد و من در ورک‌شاپی که پیش‌رو دارم هر آن‌چه خداوند به من آگاهی داده را در طبق اخلاص خواهم گذاشت، ولی اگر می‌شد چنین برنامه‌ریزی اتفاق بیافتد بسیار اتفاق خوب و درخشانی بود.

 تسنیم: مدیر شبکه سه سیما گفت: پخش سریال تاریخی «سرزمین کهن» به  دلیل موضوعیت آن از پاییز امسال در جدول پخش این شبکه قرار می‌گیرد.

 بانی فیلم - گروه سینمای ایران- شهاب حسینی چهره شناخته شده سینما بخشی  از متن فیلم مستند «من ناصر حجازی هستم ... » را روایت کرد.
 به گزارش بانی فیلم، شهاب حسینی برای روایت این پروژه به استودیوی رضا یزدانی  رفت.
 این بازیگر پیرامون انگیزه حضور خود در فیلم مستند  «من ناصر حجازی هستم ...» گفت:  حضورم در این فیلم، عرض ارادت به بزرگان تاریخ این مرز و بوم بوده است که ناصر حجازی یکی  از آنها است.
شهاب حسینی حضور افتخاری اش در «من ناصر حجازی هستم ...» را علاقه قلبی به بهترین دروازبان قرن آسیا عنوان کرد و گفت: ناصر حجازی فردی با شخصیت بود که همواره ادب و متانت ایشان زبانزد خاص و عام است.»

  به گزارش سینماژورنال در این برنامه، شهاب حسینی که از جمله بازیگران  سینمای ایران است که سابقه کارگردانی هم دارد تجربیات خود را با هنرجویان و  دانشجوهای سینما در میان گذاشت.

 تاکید شهاب بر عناصر اخلاقی و رویکردهای اعتقادی

 حسینی سعی کرد در غالب حرف هایش توجه به رویکردهای اعتقادی و اخلاقی در وورد به وادی بازیگری را مورد توجه قرار دهد و ازجمله، بر وجوه اصولهای اخلاقی و لزوم خودسازی در حوزه بازیگری تأکید کرد.

با این حال به مانند اغلب کارگاه های این چنینی سخنان او علاوه بر موافقان، مخالفانی هم داشت و برخی از حاضران در این کارگاه از گفته های وی خوششان نیامد.

اعتراض به سخنان شهاب

به گزارش سینماژورنال در بخشی از جلسه شهاب حسینی سخنانی را در تعریف از هنر بیان کرد و اینکه چرا هنر به وجود آمده است. حسینی با تاکید بر اینکه هنر ریشه دارد در اعتقادات بشری سعی کرد این مفهوم را به مخاطبان القا کند که اگر هنر زیربنای اعتقادی نداشته باشد محکوم به فناست.

اینجا بود که یکی از مخاطبان به نظرات شهاب حسینی اعتراض کرد و با بیانی اعتراضی سخنان او را زیر سوال برد و در این بین گروهی دیگر از حاضران هم به حمایت از این معترض پرداختند.

پادوهای جریان شبه روشنفکری یا مخالفان جوان؟

نکته جالب و شاید هم عجیب در این باره آن است که "کیهان" در گزارش خود درباره این اتفاق این مخالفان را با صفت "پادوهای جریان شبه روشنفکری" زیر سوال برده است در حالی که این گونه مخالف خوانی در بسیاری از کارگاهها و نشستهایی که با حضور چهره های مطرح برگزاری میشود وجود دارد.

البته که این نشست بعد از مدتی و با پاسخگویی مودبانه شهاب حسینی به اعتراضات آرام گرفت.

به گزارش کافه سینما، متن کامل گزارش کیهان از این قرار است:

گروهی از پادوهای جریان شبه روشنفکری سعی کردند در جلسه سخنرانی«شهاب حسینی» در جشنواره فیلم کوتاه‌ سما اختلال ایجاد کنند.

کارگاه بازیگری سیدشهاب الدین حسینی بازیگر سینما و تلویزیون در اولین دوره جشنواره فیلم سما که با موضوع سبک زندگی اسلامی و ایرانی در سینما فلسطین تهران در حال برگزاری است، با حاشیه‌هایی همراه بود.

در این برنامه، شهاب حسینی تجربیات خود را با هنرجویان و دانشجوهای سینما در میان گذاشت و غالب حرف های او رویکردی اعتقادی و اخلاقی داشت. ازجمله، بر وجوه اخلاقی و لزوم خودسازی در حوزه بازیگری تأکید می کرد.
اما نظرات این بازیگر سینما برای برخی از حاضران در این کارگاه خوشایند نبود. به طوری که در اواخر جلسه، یکی از مخاطبان به نظرات شهاب حسینی اعتراض کرد و با همراهی تعداد انگشت شماری از پادوهای جریان شبه روشنفکری، سعی کردند تا جلسه را بر هم بزنند! اما مخالفت اکثریت حاضران منجر به ناکامی این گروه شد.

 دوستان خوبم، همونطور که همه می دونید شهاب دیروز یه کارگاه بازیگری برگزار کرده، سایت ریتم زندگی هم گزارشی در این باره ساختن. برای دانلود  ویدئوی این گزارش می تونین روی نشان زیر کلیک کنید.

 اندیمشک جوان : حضور شهاب حسینی بازیگر مطرح سینما در کارگاه بازیگری  جشنواره فیلم کوتاه سما با استقبال کم‌نظیری از سوی علاقه‌مندان به سینما  همراه بود و تعداد کثیری از دوستداران هنر هفتم را به سینما فلسطین کشاند.

 به گزارش ستاد خبری نخستین جشنواره فیلم کوتاه سما، شهاب حسینی در نخستین  سمینار بازیگری درجشنواره فیلم «سما» در میان استقبال زیاد مخاطبان در سالن اصلی سینما فلسطین گفت: جریان بازیگری‌ای که من تجربه کرده‌ام همواره در این مسیر بوده که در خدمت انسان و انسانیت باشم و در این راه حقایقی را لمس کردم که تنها منحصر به خودم نیست و وظیفه دارم آن را در اختیار جوانانی که امروز مقابل من نشسته‌اند، بگذارم. وی با اشاره عرصه فیلم کوتاه که جشنواره «سما» نیز براساس آن برگزار می‌شود، بیان کرد: فیلم کوتاه آینده سینمای ایران را در درون خود دارد.

این بازیگر عنوان کرد: هنر، جوششی است و بازیگری از این قاعده مستثنا نیست. هر حرفه‌ای در عرصه هنر اقیانوس عمیقی است که انتها ندارد و هر چه هنرمند جلوتر می‌رود با این واقعیت تلخ مواجه می‌شود که حجم نادانسته‌هایش بیش از دانسته‌هایش است.

وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه زندگی بشریت در حال تغییر و تحول است و مفاهیم با همان سرعت زندگی بشر رشد می‌کنند و حال اینکه این پرسش باقی است که با سرعت تغییر و تحول چه باید کرد؟ حسینی در پاسخ به این پرسش گفت: برای پاسخ به این پرسش دو منظر باید مورد توجه قرار گیرد؛ نکته اول اینکه یک هنرمند خودش را به سرخوشی بزند و بگوید حالا که جامعه مهر تایید به من زده است من به همین راضی هستم و لذت می‌برم اما گونه دیگری از مواجهه در روح هنرمند وجود دارد و اگر کسی جست‌وجوگر باشد و روح و ذهنی پرجوش و خروش داشته باشد به هر لذتی دلخوش نخواهد بود. این سخن می‌تواند کاملا دو وجه متضاد داشته باشد به این معنا که هنر یک معشوق باشد که آدمی را به دنبال خودش بکشد یا کابوس باشد که فرد مدام از دست نیافتن به پرسش‌های خود بهراسد. این بازیگر سینما با اشاره به اینکه بازیگری یکی از وجوه نمایش است، بیان کرد: یک سوال بنیادین نیز مطرح است و آن اینکه چرا پدیده هنر از اساس در میان نسل بشر بوجود آمده و بشر براساس کدام نیاز دنبال هنر رفته است. به اعتقاد من هنر نمایش ریشه در آیین و اعتقادات بشری دارد و خاستگاه هنر نمایش در این آیین‌ها است.

هنر بازیگری امتیاز ویژه‌ای بین سایر هنرها ندارد چرا که معتقدم کار هنر عین ارائه خدمات به فکر و اندیشه انسان‌هاست.  حسینی ادامه داد:  در جهان برای هر یک از آدم‌ها مسؤولیتی در نظر گرفته شده و هر فرد باید به این نتیجه برسد که می‌خواهد چه کار کند. اگر هنر را به درخت تشبیه کنیم بازیگری یکی از شاخه‌های این درخت است که این شاخه زمانی درست رشد می‌کند که ریشه‌های محکم اندیشه و تفکر در آن جاری باشد پس هر یک از ما سینماگران در حوزه‌های مختلف موظف هستیم درست عمل کنیم، چرا که تولید فکر و اندیشه می‌کنیم و تفکر، ماده اولیه زندگی است. حسینی ادامه داد: ویژگی کسانی که بزرگ فکر می‌کنند این است که دنبال گرفتن حق خود از زندگی نیستند  بلکه به این می‌اندیشند که چطور حق خودشان را به زندگی ادا کنند و سینما در این راستا بسیار موثر است، چرا که سینمای سالم می‌تواند در جامعه سالم فضای تبادل نظر را ایجاد کند.

کارگردان فیلم «ساکن طبقه وسط» در ادامه صحبت‌های خود گفت: روح هنرمند باید جست‌وجوگر باشد و به راحتی قانع نشود. سینما، تئاتر و تلویزیون در ارائه کیفیت یک ساختار را دارد اما زمین هر یک از این سه عرصه با هم متفاوت است و همین تفاوت در زندگی شخصی هنرمند تاثیر می‌گذارد و او را معتاد می‌کند اعتیادی که خانواده و عمرش را صرف آن می‌کند. به اعتقاد من فعالیت در عرصه سینما با جنگ در میدان نبرد فرقی ندارد، چرا که رزمنده‌ای که به دفاع می‌رود از زندگی خود می‌گذرد و در عرصه سینما نیز اوضاع همانطور است.

این بازیگر به هنرمندان جوان توصیه کرد: در هنر بویژه در سینما دنبال کمیت نباشید. متاسفانه بسیاری از جوانان امروز بیش از آنکه دنبال کیفیت باشند به کمیت می‌اندیشند و عجله دارند هر چه زودتر به موقعیت مناسب برسند ولی باور کنید این راه به خطا رفتن است. وی در پایان صحبت‌هایش با بیان این مطلب که هنر بازیگری عین کار خدمات رفتگران شریف شهرداری است، گفت: به اعتقاد من بین حرفه بازیگری و کار شریف رفتگری فرقی نیست، چراکه اگر رفتگر کارش را به درستی انجام ندهد زندگی بشر مختل می‌شود و هنر بازیگری هم مصداق همین مثال است، چرا که اگر کارش را درست انجام ندهد به افکار جامعه صدمه می‌زند. پس از پایان

صحبت‌های شهاب حسینی بازیگر سینمای ایران علاقه‌مندان حاضر در سمینار بازیگری، سوالات خود را که اغلب مربوط به چگونگی بازی گرفتن در فیلم کوتاه بود مطرح کردند.